Βανλό ή Βαν-Λόο

(Vanloo ή Van-Loo). Επώνυμο οικογένειας Γάλλων ζωγράφων φλαμανδικής καταγωγής. 1. Αμεντέ (Amendι, Τορίνο 1719 – Παρίσι 1796). Ήταν μαθητής του ζωγράφου πατέρα του Ζαν-Μπατίστ. Το 1474 έγινε μέλος της βασιλικής Ακαδημίας και έζησε στην αυλή του Φρειδερίκου της Πρωσίας έως το 1769. Το 1790 διορίστηκε καθηγητής και αργότερα πρύτανης της βασιλικής Ακαδημίας της ζωγραφικής του Παρισιού. Διακρίθηκε για τις τοιχογραφίες του. Κυριότερα από τα έργα του είναι: Ο Όλυμπος, Η Σχολή της Αθήνας, Η Γέννηση της Αφροδίτης και Η γιορτή του χωριού. 2. Γιάκομπ ή Ζακ (Jacob ή Jacques, Εκλίζ Φλαμανδίας 1614 – Παρίσι 1670). Εγκαταστάθηκε στο Άμστερνταμ έως το 1662 και έπειτα στη Γαλλία, όπου πήρε τη γαλλική υπηκοότητα. Το 1663 έγινε μέλος της Ακαδημίας Καλών Τεχνών. Ο σημαντικότερος πίνακάς του τιτλοφορείται Γυμνή γυναίκα που ετοιμάζεται να κοιμηθεί. Το Λούβρο έχει άλλους δύο αξιόλογους πίνακές του: μια σπουδή γυναικείου σώματος και μια προσωπογραφία του Μιχαήλ Κορνηλίου. 3. Ζαν Μπατίστ (Jean Baptiste, Εξ, Γαλλία 1684 – 1745). Εγγονός του Γιάκομπ ή Ζακ Β. Φοίτησε επί πέντε χρόνια στο εργαστήριο του ζωγράφου Μπενεντέτο Λούτι στη Ρώμη, όπου γνωρίστηκε με διάσημους Ιταλούς ζωγράφους και ακολούθησε τις επιταγές της κλασικής σχολής. Το 1719 εγκαταστάθηκε οριστικά στο Παρίσι, όπου χάρη στην προστασία του πρίγκιπα Καρινιόν, έγινε γρήγορα γνωστός. Διορίστηκε τότε καθηγητής της σχολής Καλών Τεχνών και σε εννέα χρόνια έγινε και μέλος της Ακαδημίας. Από τα ωραιότερα εκθέματα της Ακαδημίας είναι το έργο του Αρτέμη και Ενδυμίων. Ήταν βαθύς μελετητής της φύσης και του ανθρώπινου σώματος. Οι κριτικοί της εποχής του έγραψαν ότι τα χρώματά του έχουν κάτι το κατανυκτικό. Οι σπουδαιότεροι πίνακές του είναι Ο άγιος Πέτρος στη φυλακή και Ο Ερρίκος Γ’ και οι ιππότες του ΑγίουΠνεύματος. Σημαντικές είναι και οι προσωπογραφίες του στην πινακοθήκη του Λούβρου. 4. Λουί-Μισέλ (Louis-Michel, Τουλόν 1707 – Παρίσι 1771). Γιος του Ζαν Μπατίστ Β. Ένας πίνακάς του βραβεύτηκε το 1725 στην Ιταλία. Ασχολήθηκε με προσωπογραφίες, αλλά έγινε μέλος της Ακαδημίας εξαιτίας κυρίως του πίνακά του Ο Απόλλων καταδιώκει τη Δάφνη. Αργότερα πήγε στη Μαδρίτη, ως ζωγράφος του βασιλιά της Ισπανίας Φίλιππου του Ε’ και του ανατέθηκε η επίβλεψη πολλών καλλιτεχνικών έργων. Γύρισε έπειτα στο Παρίσι όπου, φιλοτέχνησε προσωπογραφίες του Λουδοβίκου ΙΕ’, του θείου του Καρόλου και τον περίφημο πίνακά του Ισπανική συναυλία. 5. Σαρλ Αντρέ, ο επιλεγόμενος Καρλ (Charles AndréCarle, Νίκαια 1705 – Παρίσι 1765). Ο αδελφός του Ζαν Μπατίστ τον κάλεσε στο Τορίνο και του δίδαξε σχέδιο και ζωγραφική. Το 1724, σε διαγωνισμό του Παρισιού, βραβεύτηκε με τον πίνακα Κάτοικοι των Σοδόμων. Αργότερα βραβεύτηκε και στη Ρώμη. Τοιχογράφησε την εκκλησία του Αγίου Ισιδώρου της Ρώμης και το 1734 γύρισε στο Παρίσι όπου ζωγράφισε τον εξαίρετο πίνακα ΟΜαρσύας. Φιλοτέχνησε επίσης το 1763 δύο προσωπογραφίες του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΕ’. Στα έργα του υπάρχει η επίδραση των μεγάλων ζωγράφων της Αναγέννησης, αλλά δεν εντάσσονται σε καμιά σχολή. Τα σπουδαιότερα είναι εκείνα που εικονίζουν την οικογένειά του, όπως Η ανάγνωση και Η ισπανική συνομιλία (είχε παντρευτεί τη διάσημη για την καλλονή της Αικατέρινη Σάμις). Μετά τον ξαφνικό θάνατο της κόρης του Καρολίνας, τα έργα του είναι διαποτισμένα με μελαγχολία.